Het is razenddruk op de parkeerplaats, maar zodra je een stukje loopt zie je niemand meer terug, zeker als je de vaste wandelroutes ontwijkt.
Ik ben van plan vandaag het kanaaltje/stroompje te volgen wat richting achtergebied loopt, het is al een tijd geleden dat ik de waterspreeuw gezien heb, mischien hebben we vandaag geluk.
We lopen over het bruggetje en linksaf langs het water en het Naaldenbos, Het zonnetje doet hard zn best om door de wolken heen te breken.
Na een 300 meter zie ik aan de overkant twee heren die zich op hun buik laten zakken om iets te fotograferen en ja hoor, er zit aan onze kant van het water wat wits, dat kan maar één ding betekenen.
De waterspreeuw, het lijkt wel of hij ze uit zit te lachen dat ze aan de verkeerde kant zitten :-)
we wandelen zachtjes dichterbij, Jeannette gaat wat meer richting bos lopen om de vogel niet af te schrikken, ik neem wat foto's,
De man aan de overkant zegt dat ik op mn buik moet gaan liggen omdat de vogel in mijn richting wandelt "hij loopt zo je lens in" zegt hij.
Nou vind ik het een beetje overdreven om met 2 graden boven nul op mn buik in t bos te gaan liggen maar ik volg zijn raad toch op.
En maar goed ook! de vogel wandelt al pikkend in het gras steeds verder mijn kant op, tot het punt dat mijn telelens het niet meer aankan (achteraf had ik hem vanaf dat moment in de Macrostand kunnen zetten, maar die routine zit er nog niet in)
als de spreeuw zo'n 1,5 meter voor me zit vliegt hij over me heen om een meter of 10 achter me weer verder te gaan, wow, wat een ervaring.
De man aan de overkant had eigenlijk gehoopt dat hij op mijn lens zou gaan zitten, maar zover kwam het niet helaas, ik bedank hem voor de tip en we trekken verder.
Dit winterkoninkje zit net even te ver weg:
We lopen langs het zwarteveldkanaal naar de schuilhut, hier kom ik nog een aantal kuifeenden en een bril duiker tegen, eerst een eenzaam mannetje, het vrouwtje zit verderop tussen de kuifeenden, die zijn kennelijk beter gezelschap (zat toch zo'n 350 meter tussen)
De vossen lopen naar het water achter de schuilhut waar een 4 tal mensen met indrukwekkende lenzen staat opgesteld, als snel komen er stokjes voer? te voorschijn om de vossen te lokken.
Ik snap het niet helemaal, maar wat moet je er van zeggen? er komen wat mensen langs die ook hun afkeuring laten blijken, maar de fotografen horen het niet, of willen het niet horen.
![]() |
Ik druk nog een keer af, maar heb hier toch een heel dubbel gevoel bij, natuurlijk heb je mooie foto's, maar waarom nou op deze manier? Het lijkt wel of de vos me aankijkt met zo'n blik van "kijk nou wat ze me allemaal laten doen"
Deze vossen zijn al tam genoeg van de kruimels die ze hier altijd oppikken, Is het dan echt nodig om ze nog zulke hoeveelheden te voeren, alleen maar voor die foto's?
We lopen tegen de wind in terug, toch wel koud, maar we hebben er geen spijt van, weer genoeg meegemaakt en gezien vandaag.
Groetjes
André